برشی از کتاب خنجر قابیل شاعر بهرام امیری نشر ستاره جاوید
مغلوب
ای گل زیبا
بر من خرده مگیر
اگرمی خورم غبطه به تو
و شکایت می کنم از روزگار
تو هر بهار زنده و شاداب تر از سال پیش
می نشینی بر شاخسار
من هر بهار پژمرده تر از پار سال
تو هر پاییز برگ می دهی به دست باد
به امید خلعت نو بهار
من اما دیگر نمی نشینم ببار
می رود آنچه ز من
نمی آید بدست
چون درخت خشک
در مصاف زندگی
مغلوب منم در این کار زار.
دق الباب
هر بامداد
خورشيد، كريمانه
به شوقي تمام
زمين را در آغوش مي كشد
موج با ساحل در مي آميزد
نسيم با صحرا
و ابر برستيغ كوه خيمه مي زند
ديريست به حضورت من اما
اي ماهروي اميد ببريده ام
بسان كودكان سر گذر
رحيم باش از سر لطف
دق البابي كن و بگريز
تا بدانم ، كمي از من
در تو مانده است هنوز.
برشی از کتاب خنجر قابیل شاعر بهرام امیری نشر ستاره جاوید
پوزخند
تلخ و نفرت باربود
آن همه فرياد بي حاصل
نهان در هزارتوي سنگهاي ستم
افراشته بر اهرام مصر
و پوزخند حرمان و رنج بود
به عدالت خوش نامِ بي حضور.
آن همه زندگي
خفته در كالبد ديوار چين
تا ببينيم خود به يقين
كه خياط روزگار
قباي ستم را
سست وكوتاه ندوخته است
آنچنان كه مي پنداريم .
آماج
در آماج بي رحمانه ي
تير روزگار
از خود گسسته ام
چون تسبيح بريده اي
كه هر دانه اش
به كنجي مي خزد.
برشی از کتاب خنجر قابیل شاعر بهرام امیری نشر ستاره جاوید
طاقت
و آنگاه كه از يال سهمگين قله ها
هجوم بي اختيار برفابها
از فراز صخره سنگها
مي ريزنددر چشم خواب آلود دره ها
و هم آوايي ابر و باد و آذرخش
مي نوازد
تن خاك گرفته جنگل و علفزار و باغ را
به گشودن بند قباي غنچه يا رويش جوانه اي
به ياد آر ما را
كه ما در نبودنت
مونس زبان خشك چشمه سار
بي كسي باغ را همنشين وغمگسار
و سنگ صبور پرنده شكسته بال بوده ايم
تا مرز دوباره ديدار
اي جلوه صد رنگ دشتها
اي بهار.
