مقدمات علوم را در زادگاه خود آموخت و آن گاه راهی مشهد شد و از محضر استادان ادب حوزه خراسان هم چون ادیب نیشابوری بهره برد.حدود سال ۱۳۰۰ به تهران رفت و تحصیلات خود را در مدرسه سپهسالار ادامه داد وچندی حجره ای در مسجد سپهسالار داشت.
تدریس
درجوانی در همان مدرسه به تدریس پرداخت و چندی بعد در سال ۱۳۰۵ به سمت معلمی دارالفنون و دارالمعلمین عالی منصوب شد.در سال ۱۳۱۳ به معاونت دانشکده معقول و منقول (الهیات) منصوب شد.در سال ۱۳۱۴ هیئت ممیزه دانشگاه تهران مرکب از نصرالله تقوی، علی‌اکبر دهخدا وولی‌الله نصرتألیف ارزنده او به نام “تحقیق در زندگانی مولانا جلال الدین بلخی”راارزیابی و به او گواهی نامه دکتری اعطا کرد.به استناد این گواهی نامه در همان سال به سمت استادی دانش سرای عالی و دانشکده های ادبیات و معقول و منقول منصوب شد.در سال ۱۳۲۳بر اساس رای شورای استادان به ریاستدانشکده معقول و منقول برگزیده شدو تا سال ۱۳۴۶در این سمت باقی بود.از ابتدای تاسیس دوره دکتری ادبیات فارسی در دانشگاه تهران،تدریس دردوره دکتری را به عهده گرفت و برنامه این دوره را پایه گذاری کرد.
فروزان فر استاد و راهنما
دکتر محمد حسین بشرویه ای (فروزان فر) استاد و راهنمای جمعی از دانشجویان مبرز دوره دکتری در دانشکده های ادبیات و الهیات بود که بعدها استادان برجسته ادب پارسی و مطالعات فرهنگ ایران شدند.از جمله پرویز ناتل خانلری، ذبیح الله صفا، مهدی حمیدی شیرازی،عبدالحسین زرین کوب، غلام حسین یوسفی، محمد امین ریاحی، سید محمد دبیرسیاقی،محمدرضاشفیعی کدکنی، سیمین دانشور، ضیاءالدین سجادی، جلال متینی، سید صادق گوهرین و محمدجعفر محجوب.
بازنشسته
دکتر محمد حسین بشرویه ای (فروزان فر)در سال ۱۳۴۶ از استادی دانشگاه بازنشسته شد،اما همکاری خود را در تدریس در دوره دکتری ادبیات فارسی تا روزهای پایانی عمر ادامه داد.در همین زمان عضویت مجلس سنا را یافت. مدتی نیز ریاست کتابخانه سلطنتی را نیز به عهده گرفت.دکتر محمد حسین بشرویه ای (بدیع الزمان فروزان فر) در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۹ بر اثر سکته قلبی در ۷۳ سالگی درگذشت.
فهرست آثار منتشر شده
«سخن و سخن وران» در دو جلد (۱۳۰۸-۱۳۱۲)
منتخبات ادبیات فارسی (۱۳۱۳)
رساله در تحقیق احوال و زندگانی مولانا جلال الدین محمد مشهور به مولوی (۱۳۱۵)
تاریخ ادبیات ایران (۱۳۱۷)
فرهنگ عربی به فارسی (با مشارکت چهار نفر از استادان) (۱۳۱۹)
خلاصه مثنوی، به انتخاب و انضمام تعلیقات (۱۳۲۱)
زنده بیدار (حی بن یقظان) اثر ابن طفیل (تصحیح) (۱۳۳۴)
فیه مافیه از گفتار مولانا جلال‌الدین محمد مشهور به مولوی (تصحیح) (۱۳۳۰)
معارف سلطان العلمل بهاء الدین محمد بن حسین خطیبی بلخی مشهور به بهاء ولد (تصحیح) (۱۳۳۳-۱۳۳۸)
ماخذ قصص و تمثیلات مثنوی (۱۳۳۳)
احادیث مثنوی (۱۳۳۴)
کلیات شمس یا دیوان کبیر (۱۳۳۶-۱۳۴۸)
معارف برهان‌الدین محقق ترمذی (تصحیح) (۱۳۳۹)
شرح احوال و نقد و تحلیل آثار شیخ فریدالدین عطار نیشابوری (۱۳۳۹-۱۳۴۰)
مناقب اوحدالدین کرمانی (تصحیح) (۱۳۴۷)
ترجمه رساله قشیریه (تصحیح) (۱۳۴۵)
«شرح مثنوی شریف» در سه جلد (۱۳۴۶-۱۳۴۸)
مجموعه مقالات بدیع الزمان فروزان فر، به کوشش عنایت الله مجیدی (۱۳۵۱)
مجموعه اشعار فروزان فر (با مقدمه دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی)
